Ο Τιμ Φρίντε έχει υποστεί δαγκώματα από φίδια εκατοντάδες φορές — συχνά κατά βούληση. Τώρα, οι ερευνητές εξετάζουν το αίμα του, ελπίζοντας να αναπτύξουν μια πιο αποτελεσματική θεραπεία για τους τραυματισμούς από αυτά τα πλάσματα.
Από μικρός, ο Φρίντε είχε πάντα ένα έντονο ενδιαφέρον για τα ερπετά και τα δηλητηριώδη ζώα. Συνήθιζε να συλλέγει δηλητήριο από σκορπιούς και αράχνες ως χόμπι, ενώ είχε στην κατοχή του πολλά φίδια στο σπίτι του στο Ουισκόνσιν.
Για να προφυλαχθεί από τα δαγκώματα των φιδιών — καθώς και λόγω της «απλής περιέργειας» που τον χαρακτήριζε — άρχισε να αυτοχορηγείται μικρές δόσεις δηλητηρίου και σταδιακά αύξανε την ποσότητα, με σκοπό την ανάπτυξη ανοχής. Ακολούθως, επέτρεπε στα φίδια να τον δαγκώνουν.
«Στην αρχή, ήταν πραγματικά τρομακτικό», δήλωσε ο Φρίντε στο Associated Press. «Αλλά όσο πιο συχνά το κάνεις, τόσο καλύτερα προσαρμόζεσαι, τόσο πιο ήρεμος νιώθεις».
Παρά το γεγονός ότι καμία ιατρική αρχή ή ειδικός δεν θα υποστήριζε αυτή τη μέθοδο, οι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι παρακολουθεί την αντίδραση του οργανισμού. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα έρχεται σε επαφή με τις τοξίνες του δηλητηρίου, δημιουργεί αντισώματα που μπορούν να το εξουδετερώσουν. Αν η έκθεση είναι περιορισμένη, το σώμα μπορεί να αντιδράσει πριν κατακλυστεί. Επιπλέον, αν πρόκειται για δηλητήριο που έχει συναντήσει ξανά, η αντίδραση είναι πιο γρήγορη και μπορεί να αγωνιστεί καλύτερα.
Ο Φρίντε έχει αντέξει τις δαγκώσεις και τις ενέσεις για σχεδόν 20 χρόνια, κρατώντας πάντα ένα ψυγείο γεμάτο με δηλητήριο. Σε βίντεο στο κανάλι του στο YouTube, παρουσιάζει σημάδια πίεσης στα χέρια του από δαγκώματα φίδια, όπως η μαύρη μάμπα και οι ταϊπάν.
«Ήθελα να πλησιάσω το όριο του θανάτου, φτάνοντας εκεί και ξαναγυρνώντας» προσέθεσε.
Ωστόσο, ο Φρίντε επιθυμούσε επίσης να προσφέρει βοήθεια. Επικοινώνησε με πολλές ερευνητές, ζητώντας τους να εξετάσουν την ανοχή που είχε αναπτύξει.
Η ανάγκη είναι μεγάλη: σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 110.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο λόγω δαγκωμάτων φιδιών. Η παραγωγή αντιδότου είναι συχνά δαπανηρή και περίπλοκη, καθώς γίνεται με την έγχυση δηλητηρίου σε μεγάλα θηλαστικά, όπως τα άλογα, και την ακολουθούμενη συλλογή των αντισωμάτων τους. Αυτά τα αντίδοτα είναι συνήθως αποτελεσματικά μόνο για συγκεκριμένα είδη φιδιών και μπορεί να προκαλέσουν δυσάρεστες παρενέργειες λόγω της προέλευσής τους.
Όταν ο Peter Kwong από το Πανεπιστήμιο Columbia άκουσε για τον Φρίντε, εξέφρασε την έκπληξή του: «Πραγματικά, αυτό είναι πολύ ασυνήθιστο. Είχαμε να κάνουμε με έναν μοναδικό άνθρωπο που ανέπτυξε εξαιρετικά αντισώματα κατά τη διάρκεια 18 ετών».
Σε πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό Cell, ο Kwong και οι συνεργάτες του αποκάλυψαν την πρόοδο που πέτυχαν με το αίμα του Φρίντε: ανακάλυψαν δύο αντισώματα που εξουδετερώνουν το δηλητήριο από πολλά είδη φιδιών, με στόχο στο μέλλον να παραχθεί μια θεραπεία που θα προσφέρει ευρεία προστασία.
Αυτή η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο — το αντίδοτο έχει δοκιμαστεί μόνο σε ποντίκια και οι επόμενες δοκιμές σε ανθρώπους απέχουν χρόνια. Εντούτοις, η πειραματική θεραπεία δείχνει υποσχόμενα αποτελέσματα, ειδικά για ομάδες φιδιών όπως οι μπάμπα και οι κόμπρες, αλλά όχι για τις οχιές.
«Παρά τις δυνατότητές της, απαιτείται πολλή δουλειά», τόνισε σε μήνυμά του ο Νίκολας Κέισουελ, ερευνητής στον τομέα των δαγκωμάτων φιδιών, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Το ταξίδι του Φρίντε περιλαμβάνει πολλές προκλήσεις. Μεταξύ αυτών, ανέφερε ότι μετά από ένα σοβαρό δάγκωμα χρειάστηκε να ακρωτηριάσει μέρος του δακτύλου του, ενώ μερικές ατυχείς συναντήσεις με κόμπρες του προκάλεσαν νοσηλεία.
Αυτή τη στιγμή, ο Φρίντε δουλεύει στην Centivax, μια εταιρεία που επιδιώκει να αναπτύξει τη θεραπεία και που χρηματοδότησε τη μελέτη. Είναι ενθουσιασμένος με την προοπτική ότι η 18χρονη προσπάθειά του μπορεί να σώσει ζωές μέσω των δαγκωμάτων φιδιών, αλλά το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει σε όσους σκέφτονται να ακολουθήσουν το παράδειγμά του είναι σαφές: ««Μην το κάνετε».
