Στον πλευρό του 69χρονου γνωστού δικηγόρου που κατηγορείται πως χτύπησε την 43χρονη ασκούμενη υπάλληλό του στέκεται η σύζυγός του, μετά την αποκάλυψη του νέου περιστατικού που έρχεται στον απόηχο της υπόθεσης του Απόστολου Λύτρα.
«Από ό,τι φαίνεται σε αυτήν την περίπτωση, τον περασμένο Απρίλιο, υπέβαλε ο ένας μήνυση στον άλλον», δήλωσε νωρίτερα σήμερα το πρωί ο επίτιμος πρόεδρος αστυνομικών Ν/Α Αττικής, Γιώργος Καλλιακμάνης και συνέχισε:
«Πρόκειται για μία σχέση εξωσυζυγική που, από ό,τι κατήγγειλε η κοπέλα, άρχισε να την χτυπάει μέσα στο αυτοκίνητο, τις έριξε μια-δυο σφαλιάρες και της τράβηξε τα μαλλιά, του υπέβαλλε μήνυση αλλά υπέβαλλε και αυτός μήνυση ότι τον χτύπησε. Η υπόθεση εξελίσσεται, θα έχουμε μια συνέχεια στις δικαστικές αίθουσες. Είναι σημαντικό να δούμε αν υπάρχουν ιατροδικαστικά ευρήματα. Εδώ, η νόμιμη σύζυγος του δικηγόρου τον υποστηρίζει, είναι μαζί του, μιλάει και αυτή για απειλή από την ασκούμενη δικηγόρο».
Ο ίδιος επεσήμανε πως όταν ξεφύγει η κατάσταση και φτάσει στην Αστυνομία, τα δικαστήρια και στα ΜΜΕ, μετά βγαίνουν και άλλα πράγματα. «Είδατε και στην υπόθεση του κ. Λύτρα, τώρα το πράγμα έχει πάει στο οικονομικό», συμπέρανε ο κ. Καλλιακμάνης.
«Η βία θα λειτουργήσει κλιμακωτά»
Από την πλευρά της, η κλινική ψυχολόγος, Άννα Κανδαράκη, υπογράμμισε πως αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι έχουμε σταματήσει να κατηγορούμε το θύμα. «Παλιότερα, ήταν αυτό, ήταν χαρακτηριστικό και δεν έγινε και τίποτα. Τώρα θεωρείται έγκλημα. Αν δεν ήταν γνωστός ποινικολόγος, όλες αυτές οι ιστορίες θα περνούσαν στα πολύ εύκολα. Τώρα αρχίζουμε και μιλάμε ότι κανείς δεν μπορεί να σηκώνει χέρι στον άλλον», επεσήμανε και προσέθεσε:
«Η θεραπεία της ψυχής είναι θεμιτή από όλους για να γίνει. Δεν υποστηρίζω αυτά τα εμπορικά τσιτάτα, ακόμα και αν ακούγεται πολύ ελπιδοφόρο, ότι ποτέ δεν είναι αργά. Για κάποια πράγματα είναι αργά. Ειδικά όταν πλέον υπάρχει τέτοια κακοποίηση μέσα σε ένα σπίτι, δεν είναι αργά για να θεραπέψουμε την ψυχή μας απαραίτητα, αλλά άμα είμαι πατέρας, έχω βάλει τραύματα τόσο βαθιά στα παιδιά μου, έχουν να πολεμήσουν με αυτές τις εικόνες που έχουν καταπιεί με τον πατέρα να χτυπάει τη μητέρα. (…) Το κομμάτι της ανοχής μπορεί να μεταφερθεί σε πάρα πολλά κομμάτια».
