Το όνομα «Kodak» μπορεί σήμερα να μην λέει πολλά, αλλά κάποτε ήταν συνώνυμο της φωτογραφίας. Κατάφερε να γίνει το συνώνυμο της εταιρείας που «αυτοπυροβολήθηκε» προσφέροντας ένα οδυνηρό μάθημα για κάθε επιχείρηση που από δικά της λάθη μένει έξω από τις εξελίξεις.
Η απόφαση της εταιρείας να μην επενδύσει στην ψηφιακή φωτογραφία, παρά το ότι είχε προχωρήσει τεχνολογικά και θα μπορούσε να έχει προβάδισμα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, είναι ως σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά σφάλματα στην ιστορία. Ένα σφάλμα που ακολούθησαν πολλά μικρότερα.
Ήταν η εταιρεία που έφτιαξε την πρώτη αυτόματη μηχανή, στις αρχές του 20ου αιώνα, καταφέρνοντας να κάνει τη φωτογραφία χόμπι των πολλών αντί για μια αποκλειστικά επαγγελματική δραστηριότητα. Κατάφερε, ακόμη, να βάλει και τις γυναίκες στο «παιχνίδι» της φωτογραφίας, παρουσιάζοντας τα δυναμικά και ανεξάρτητα «κορίτσια της Kodak» (που ήταν, βέβαια, και καλές σύζυγοι και μητέρες).
Ακόμη και σε εποχές που το μάρκετινγκ δεν ήταν τόσο εξελιγμένο όσο σήμερα, η Kodak είχε καταφέρει να πείσει τους καταναλωτές ότι είναι η ιδανική, δηλαδή η μόνη, εταιρεία που μπορεί να καταγράψει τόσο καλά τις αναμνήσεις τους. Η «στιγμή Kodak» ήταν συνώνυμο της οικογενειακής ευτυχίας.
Στα μέσα πλέον της δεκαετίας του ‘70 η αξία της εταιρείας ξεπερνούσε τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια, η μεγαλύτερη στον κλάδο της φωτογραφίας. Ήταν σχεδόν μονοπώλιο σε όλο τον κόσμο στις πωλήσεις φιλμ αλλά και στις φωτογραφικές μηχανές. Από κάθε ρολό για φιλμ έβγαζαν μέχρι και 15 δολάρια, μια ποσότητα χρημάτων που δεν μπορεί κανένας να «πετάξει» εύκολα.
Επιχειρηματικά, όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ’ευχήν για την εταιρεία.
Το 1975 ο (εικονιζόμενος στην φωτογραφία του άρθρου) Στιβ Σάσον, μηχανικός που εργαζόταν στην εταιρεία, επινόησε μια φωτογραφική μηχανή που δεν χρειαζόταν φιλμ. Η εικόνα καταγραφόταν ψηφιακά αν και σε χαμηλή ποιότητα. Το μηχάνημα ήταν δύσχρηστο και βαρύ, αλλά ήταν φανερό ότι είχε μέλλον.
