Υπερεργασία με πολύ χαμηλές αμοιβές, σε συνθήκες καλπάζουσας ακρίβειας και με χαμηλή ποιότητα ζωής. Αυτή είναι η «συνταγή» που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται -στην καλύτερη περίπτωση- σαν κορόιδα και στη χειρότερη περίπου σαν σκλάβοι, που πρέπει να λένε και χίλια «ευχαριστώ» για απολαβές πείνας.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι αυθαίρετοι αφορισμοί, αλλά συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση των αριθμών. Στην ιστοσελίδα της Eurostat αναρτήθηκε άρθρο για την εργατική Πρωτομαγιά που παρέθετε ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά στατιστικά στοιχεία: «Σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων που εργάζονταν τα Σαββατοκύριακα (32,3%), ακολουθούμενη από την Ιταλία (30,9%) και την Κύπρο (26,4%).»
Με λίγα λόγια, οι Έλληνες, οι οποίοι συκοφαντούνται ως «τεμπέληδες», δουλεύουν πιο πολύ απ’ όλους και δεν αναπαύονται ούτε τα Σαββατοκύριακα.
Κι όλο αυτό το αδιάκοπο ξεθέωμα είναι άκαρπο. Λίγες ημέρες πριν από την ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Eurostat, δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία για τη φτώχεια από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ.ΣΤΑΤ.). Το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα έχει φτάσει το 26,9% και έχει αυξηθεί σε σύγκριση με το παρελθόν. Η Ελλάδα έρχεται τρίτη σε ποσοστό ατόμων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, πίσω από τη Βουλγαρία (30,3%) και τη Ρουμανία (27,9%).
Η κατάσταση γύρω μας βοά ότι οι εξελίξεις είναι κάθε άλλο παρά ευχάριστες. Οι συμπολίτες μας έχουν φτάσει να δουλεύουν και τα Σαββατοκύριακα, δίχως να μπορούν να ανταπεξέρχονται στα έξοδα της καθημερινότητας.
Είναι προφανές ότι πρέπει να γίνουν γρήγορα δραστικές αλλαγές και στο εργασιακό τοπίο και στη γενικότερη κατάσταση της αγοράς.
