Ένα σύντομο κείμενο του Πάπα Φραγκίσκου, που λειτουργεί ως εισαγωγή σε βιβλίο του Ιταλού καρδινάλιου Άντζελο Σκόλα, δημοσιεύθηκε σήμερα.
Ο Πάπας αναφέρει: «Με τον θάνατο δεν τελειώνουν όλα, ξεκινά κάτι το καινούργιο. Πρόκειται για μια νέα αρχή, διότι με την αιώνια ζωή -την οποία όποιος αγαπά γνωρίζει ήδη στην επίγεια, καθημερινή ύπαρξή μας- αρχίζει κάτι που δεν τελειώνει».
«Ακριβώς για τον λόγο αυτό, αποτελεί μια νέα αρχή. Διότι θα ζήσουμε κάτι που δεν γνωρίσαμε ποτέ στην πλήρη μορφή του: την αιώνια ζωή», καταλήγει με αυτή τη δήλωση ο «Πάπας των φτωχών».
### Πάπας Φραγκίσκος, ένας μεταρρυθμιστής
«Ο Πάπας Φραγκίσκος έχει αποδείξει ότι οι τύποι δεν πρέπει να επηρεάζουν κανέναν, καθώς η απλότητα και η φιλικότητα δεν ισοδυναμούν με αδυναμία», σημειώνει ο Jorge Marirrodriga στην εφημερίδα El Pais.
«Κατά τη διάρκεια της δωδεκαετούς θητείας του ως Ποντίφικας, ανατάραξε την Εκκλησία με έναν πρακτικό τρόπο, που ξεπερνά τις δηλώσεις που συνήθως απασχολούσαν τα μέσα. Επιχείρησε να μεταρρυθμίσει πολυπλοκότατες δομές, αξιοποιώντας όλους τους νόμιμους μηχανισμούς που είχε στη διάθεσή του.
Οι αποφάσεις του Φραγκίσκου, που χρονολογούνται από την εποχή που ήταν αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες, χαρακτηρίζονταν από μια απλότητα που ξεσήκωνε συζητήσεις, τις οποίες ο ίδιος δεν κολακεύει. Μετά την εκλογή του ως Πάπας, για παράδειγμα, επέλεξε να παραμείνει στην κατοικία της Σάντα Μάρτα αντί να στολίσει το Αποστολικό Παλάτι, να μετακινείται με ένα απλό αυτοκίνητο αντί για λιμουζίνα και να συναναστρέφεται με τους εργαζομένους στο Βατικανό, όπως ο Ελβετός φύλακας που τον αιφνιδίασε φέρνοντάς του ένα σάντουιτς».
«Ο Φραγκίσκος γνώριζε απόλυτα την εξουσία του και δεν δίσταζε να την επιβεβαιώνει όταν ήταν αναγκαίο. Κατά τη διάρκεια των 12 ετών του στο Βατικανό, υπέγραψε 47 motu proprio, διατάγματα που ενδέχεται να μην έχουν την ίδια δύναμη με τις εγκυκλίους, αλλά αποτυπώνουν την παπική ισχύ και επηρεάζουν την κυβερνητική δομή της Εκκλησίας. Οι προηγούμενοι Πάπες σπάνια χρησιμοποίησαν αυτό το μηχανισμό. Ο Ιωάννης Παύλος Β’, για παράδειγμα, υπέγραψε 30 διατάγματα σε 27 χρόνια, ενώ ο Βενέδικτος 13 σε 8 χρόνια».
Ακόμη και την τελευταία ημέρα, ο Φραγκίσκος υπογράμμισε τη σημασία που έδινε στην πάλη ενάντια στην παιδεραστία και την αναγνώριση της αξιοπρέπειας των μεταναστών. Με ένα από τα τελευταία του διατάγματα, έκλεισε την Αδελφότητα Χριστιανικής Ζωής, μία δυναμική περουβιανή οργάνωση υπό έρευνα για σεξουαλικά σκάνδαλα, και διέταξε την πώληση των ακινήτων της για αποζημίωση των θυμάτων. Ταυτόχρονα, έδωσε ακριβείς οδηγίες στους επισκόπους των ΗΠΑ «να μην εφαρμόσουν την αντιμεταναστευτική πολιτική» της κυβέρνησης Τραμπ. Οι επισκόποι, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους τάσεων, ακολούθησαν πιστά τις κατευθύνσεις του, αιφνιδιάζοντας έτσι τον αμερικανό πρόεδρο. Στη ίδιο πνεύμα, οι ισπανοί επίσκοποι συμμετείχαν στο πρόγραμμα τακτοποίησης μισού εκατομμυρίου παράτυπων μεταναστών», προσθέτει ο Marirrodriga.
«Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Φραγκίσκος απέβαλε αρκετούς ιερείς που αμφισβήτησαν την εξουσία του ή την εκλογή του. Πολλά θρησκευτικά τάγματα τέθηκαν υπό έλεγχο ή, όπως στην περίπτωση του Opus Dei, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τα καταστατικά τους. Η Ρωμαϊκή Κουρία υπήρξε μάρτυρας του μεγαλύτερου μετασχηματισμού της εδώ και χρόνια, καθώς αναδιοργανώθηκαν οι διοικητικές της δομές. Η Τράπεζα του Βατικανού ξεκίνησε διαδικασίες κατά της απάτης, που οδήγησαν ακόμα και στην παραπομπή ενός καρδιναλίου στη δικαιοσύνη, ενώ λαϊκοί και γυναίκες ανέλαβαν για πρώτη φορά τη διοίκηση οργανισμών».
«Το πιο σημαντικό ίσως είναι η πρωτοβουλία ενός μεταρρυθμιστικού σχεδίου στον τρόπο διοίκησης της Εκκλησίας μέσω της «συνοδικότητας», που έχει ήδη αναδείξει πολλές συζητήσεις. Επομένως, ανεξαρτήτως του αν οι μεταρρυθμίσεις του θα είναι επιτυχείς ή όχι, είναι σαφές πως ο Φραγκίσκος μπορεί να θεωρηθεί μεταρρυθμιστής».
