Οι λειτουργίες του εγκεφάλου, όπως αυτές της σκέψης, της μνήμης και της μάθησης, σχετίζονται άμεσα με τα επίπεδα γλυκόζης και με την ικανότητα του εγκεφάλου να αξιοποιεί αυτήν την πηγή ενέργειας.
Για παράδειγμα, αν δεν υπάρχει επαρκής γλυκόζη στον εγκέφαλο, οι νευροδιαβιβαστές, οι χημικές ουσίες που μεταφέρουν μηνύματα στον εγκέφαλο, δεν παράγονται, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η επικοινωνία ανάμεσα στους νευρώνες.
Επιπλέον, η υπογλυκαιμία, μια συνήθης επιπλοκή του διαβήτη που εμφανίζεται όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι χαμηλά, μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη ενέργειας για τον εγκέφαλο, συνδέεται με μειωμένη προσοχή και γνωστική λειτουργία.
«Ο εγκέφαλος εξαρτάται από τη ζάχαρη ως κύριο καύσιμο», επισημαίνει η Βέρα Νόβακ, MD, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής στο HMS, προσθέτοντας ότι «δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτήν».
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια νόσος στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, μια ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Αντίθετα, ο διαβήτης τύπου 2, που προκύπτει από διατροφικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, είναι μια πάθηση όπου τα κύτταρα δεν ανταγωνίζονται σωστά την ινσουλίνη λόγω υπερβολικής έκθεσης.
Σύμφωνα με την Νόβακ, αυτό σημαίνει ότι «τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μπορούν να επηρεάσουν τη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου, δηλαδή τη σύνδεση περιοχών του εγκεφάλου που μοιράζονται λειτουργικές ιδιότητες, καθώς και την εγκεφαλική ύλη.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει ατροφία ή συρρίκνωση του εγκεφάλου και να οδηγήσει σε νόσο των μικρών αγγείων, περιορίζοντας τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, γεγονός που προκαλεί γνωστικές δυσκολίες και, αν είναι αρκετά σοβαρή, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη αγγειακής άνοιας.
Διαβάστε επίσης:
