Είναι Πέμπτη. Είσαι στο καναπέ, και περιμένεις να βγει η Κλαυδια στην Eurovision. Όμως, ξαφνικά, βγαίνουν τρία κορίτσια και τραγουδούν το What The Hell Just Happened? Σου προκαλεί εκνευρισμό τόσο που κάθεσαι και σκέφτεσαι εάν αυτή η χώρα έχει ποτέ στείλει κάποιο τραγούδι το οποίο να εντυπωσίασε το κοινό. Ποια είναι τα αίτια που η Αγγλία προξενεί εύκολα αντιπάθεια; Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρήσω να εξηγήσω τι είναι εκείνο που κανει την Αγγλία λιγότερο συμπαθητική σαν χώρα. Ή μήπως γιατί εσύ την βλέπεις έτσι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν συμπαθούν την Αγγλία το κάνουν για διάφορους λόγους που συνδέονται τόσο με ιστορικούς, πολιτισμικούς όσο και σύγχρονους παράγοντες. Ιστορικά, η Αγγλία έχει ταυτιστεί με την αποικιοκρατία και την εκμετάλλευση πολλών λαών σε διάφορα μέρη του κόσμου, κάτι που αφήνει ένα αρνητικό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη και στις διεθνείς σχέσεις.
Παράλληλα, σε πολιτισμικό επίπεδο, αρκετοί την θεωρούν υπερόπτη ή αλαζονική, κυρίως λόγω της ιστορίας της ως παγκόσμιας δύναμης, κάτι που μπορεί να μεταφράζεται σε μια εικόνα ψυχρότητας ή απόστασης στους ανθρώπινους δεσμούς. Επιπλέον, σε πιο σύγχρονο πλαίσιο, πολλοί δυσαρεστούνται από τις πολιτικές αποφάσεις της βρετανικής κυβέρνησης, όπως το Brexit, που θεωρείται από κάποιους ως ένα βήμα προς τον εθνικισμό και τον απομονωτισμό, δημιουργώντας εντάσεις εντός και εκτός Ευρώπης. Τέλος, η εικόνα της Αγγλίας μπορεί να επιβαρύνεται και από καθημερινά στερεότυπα, όπως ο τρόπος ομιλίας, η κρύα συμπεριφορά ή ο καιρός, που ενισχύουν το αίσθημα απόστασης ή και αντιπάθειας, ιδιαίτερα σε όσους έχουν αρνητικές προσωπικές εμπειρίες ή στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί μέσω της κουλτούρας και των μέσων ενημέρωσης. Συνολικά, η δυσαρέσκεια προς την Αγγλία δεν πηγάζει από έναν μόνο λόγο αλλά από ένα σύνθετο μίγμα ιστορίας, πολιτικής, κουλτούρας και ατομικών εμπειριών.
Όμως, αξίζουν οι Σημερινοί Άγγλοι τόσο μίσος, εφόσον δεν ευθύνονται αυτοί για όσα έκανε η πατρίδα τους; Οχι βέβαια. Ειναι άδικο να κρίνουμε τους ανθρώπους για το παρελθόν τους, πόσο μάλλον για το παρελθόν της πατρίδας τους. Αν είχαμε όλοι τόσο ακραίες απόψεις δε θα διαφέραμε σε τίποτα από ακραία στοιχεία που υπάρχουν σε πολιτικές παρατάξεις. Οποτε η απάντηση είναι ότι όχι, οι σύγχρονοι Άγγλοι δεν αξίζουν μίσος. Ας μην στοχοποιούμε άτομα για θέματα του κράτους, στα οποία δε μπορούμε να επέμβουμε απευθείας.
Η Αγγλία, όπως κάθε χώρα με μακρά και πολύπλοκη ιστορία, αξίζει την κατανόηση και τη συγχώρεση για τα λάθη και τις αδυναμίες της, γιατί κανείς λαός δεν είναι τέλειος ούτε απαλλαγμένος από τις παρελθούσες δυσκολίες και αδικίες. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως πίσω από τις ιστορικές επιλογές και τις πολιτικές αποφάσεις βρίσκονται άνθρωποι που, όπως όλοι μας, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο μέσα στα δεδομένα και τις προκλήσεις της εποχής τους. Η Αγγλία έχει προσφέρει στον κόσμο σημαντικές αξίες, όπως τη δημοκρατία, τη νομοθεσία, τη λογοτεχνία και την επιστήμη, στοιχεία που δείχνουν τη δημιουργικότητα και την προσπάθεια για πρόοδο που χαρακτηρίζει τον λαό της. Η συγχώρεση δεν σημαίνει λήθη, αλλά μια ώριμη στάση που μας επιτρέπει να δούμε πέρα από τα λάθη του παρελθόντος, να μάθουμε από αυτά και να προχωρήσουμε μαζί προς μια πιο δίκαιη και αλληλοσεβαστική συνεργασία. Η Αγγλία, όπως και κάθε άλλη χώρα, έχει τη δυνατότητα να αναθεωρεί, να βελτιώνεται και να χτίζει γέφυρες με τους άλλους λαούς, και αυτό ακριβώς αξίζει την κατανόηση και τη συγχώρεση μας — μια ευκαιρία για ένα κοινό μέλλον βασισμένο στον σεβασμό και την ειρήνη.
Οπότε επιστρέφοντας σε σένα, καλέ μου τηλεθεατή, όταν βλέπεις τις Remember Monday, προτού πιάσεις το κινητό και ανοίξεις το Twitter για να γράψεις υβριστικά σχόλια, σκέψου ότι είναι απλώς τρία κορίτσια με ένα όνειρο. Τα τρία λεπτά τα οποία πρέπει να περιμένεις παραπάνω για να δεις την χώρα σου, δεν αξίζει να τα σπαταλήσεις βρίζοντας ούτε χλευάζοντας νέα άτομα. Οποτε, την επόμενη χρονιά της Eurovision, καλό θα ήταν να κρατήσουμε τα σχόλια τόσο χιουμοριστικά όσο και επιεική.
Ας κάνουμε μια καλύτερη αρχή.
